|
 |
Gallery
ภาพแสดง ภาพ "His Master's Voice"
เจ้าหมาน้อย "Nipper" เกิดที่เมือง Bristol ในประเทศอังกฤษ เมื่อปี ค.ศ. 1884 (ร้อยกว่าปีมาแล้ว!!!) เจ้านายคนแรกของ "Nipper" คือ Mr. Mark Barraud นั้นได้เสียชีวิตลงในปี ค.ศ. 1887 3 ปีหลังจาก เจ้า Nipper เกิด ดังนั้นน้องชายของ Mr. Mark Barraud คือ Mr. Francis Barraud ซึ่งประกอบอาชีพเป็นจิตรกรและช่างภาพอยู่ในเมือง Liverpool จึงได้นำเจ้า Nipper ไปอยู่ด้วย ที่มาของชื่อ "Nipper" นั้นได้มาจากนิสัยของมันที่ชอบไล่งับน่องของผู้คน ที่แวะมาในร้านถ่ายภาพของเจ้านายของมันอยู่เสมอ ...... (nip=งับเบาๆ)
"Nipper" เป็นหมาสายเลือด Bull Terrier ที่รักการต่อสู้ ดังนั้นมันจึงมีนิสัยชอบกัดกับหมาตัวอื่น ไม่ก็ล่าหนูในครัว รวมถึงไล่ฟัดไก่ตามสวนสาธารณะที่นายพามันไปเดินเล่น แต่นิสัยที่เป็นภาพติดตา Mr. Francis Barraud มากที่สุดคือภาพที่ "Nipper" ชอบนั่งอยู่หน้าลำโพงเครื่องเล่นแผ่นเสียงและทำท่าเอียงคอเล็กน้อย เหมือนสงสัยว่าเสียงดังออกมาจากลำโพงได้อย่างไร ซึ่งเป็นสิ่งที่ "Nipper" ประพฤติเป็นประจำตลอดเวลา 8 ปีที่อยู่กับ Francis
ภาพแสดง ภาพต้นฉบับเดิมของ "His Master's Voice" ก่อนทำการแก้ไข
ภาพแสดง Mr. Francis Barraud กับภาพ "His Master's Voice" ที่แก้ไขแล้ว (สังเกตเครื่องเล่นแผ่นเสียงในภาพ)
"Nipper" ตายในปี ค.ศ. 1895 รวมอายุได้ 11 ปี หลังจาก "Nipper" ตายไปแล้ว 3 ปี Francis จึงได้วาดภาพ "Nipper" นั่งฟังแผ่นเสียงจากความทรงจำภาพแรกและได้นำไปจดลิขสิทธิ์ เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1899 โดยตั้งชื่อภาพว่า "Dog looking at and listening to a phonograph" แต่ภายหลังได้เปลี่ยนชื่อเป็น "His Master's Voice" แทน
เริ่มแรก Mr. Francis Barraud ได้พยายามนำภาพ "His Master's Voice" ไปเสนอเพื่อตีพิมพ์ในนิตยสาร "The Royal Academy" แต่ได้รับการปฏิเสธจากบรรณาธิการด้วยเหตุผลว่า ไม่รู้ว่าเจ้าหมาในภาพกำลังทำอะไร? ต่อมา Francis ได้นำภาพเดิมนี้ไปติดต่อกับ The Edison Bell Company ซึ่งเป็นบริษัทผู้นำทางด้านแผ่นเสียงในยุคนั้น แต่ก็ยังคงได้รับการปฏิเสธอีกครั้งด้วยเหตุผลว่า ไม่มีหมาตัวไหนชอบฟังแผ่นเสียง!!! หลังจากความพยายามได้ล้มเหลวถึง 2 หน Francis ได้รับคำแนะนำให้แก้ไขภาพอีกเล็กน้อย โดยให้เปลี่ยนสีลำโพงในภาพจากเดิมที่เป็นสีดำให้เป็นสีทอง เพื่อให้สวยงามและสะดุดตามากขึ้น Francis ก็เห็นด้วยกับความคิดนี้ เขาจึงได้เดินทางไปยังบริษัทแผ่นเสียงที่ก่อตั้งใหม่ชื่อ "The Gramophone Company" เพื่อขอยืมเครื่องเล่นแผ่นเสียงที่มีลำโพงทองเหลืองมาเป็นแบบ ซึ่งผู้จัดการบริษัทในเวลานั้นคือ Mr. Barry Owen ได้ให้ยืมเครื่องเล่นแผ่นเสียงซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ของบริษัท โดยต่อมา "The Gramophone Company" ได้ขอซื้อภาพชิ้นแรกนี้เป็นเงิน 50 ปอนด์รวมทั้งค่าลิขสิทธิ์อีก 50 ปอนด์ โดยข้อเสนอทั้ง 2 ข้อนี้ได้ทำการตกลงกันในวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ. 1899 ต่อมาภาพ "His Master's Voice" ได้เป็นภาพโฆษณาของบริษัทในเดือนมกราคม ค.ศ. 1900 แต่ก็ยังไม่ใช่สัญญลักษณ์ของบริษัทแห่งนี้จนกระทั่งในปี ค.ศ.1907 และได้จดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าอย่างสมบูรณ์ในปี ค.ศ. 1910 ณ.ประเทศอังกฤษ ลิขสิทธิ์เครื่องหมายการค้านี้ได้ถูกนำไปใช้ในประเทศสหรัฐอเมริกาโดย Mr. Emile Berliner
ภาพแสดง Victor "His Master's Voice" U.S.A.
ต่อมาก็ยังได้ถูกนำไปใช้ในประเทศญี่ปุ่นในปี ค.ศ. 1904 ซึ่งเป็นปีที่ Mr. Barry Owen ถึงแก่กรรม และอีก 80 ปีต่อมาเมื่อ CD กลายเป็น format ที่แพร่หลายที่สุดแทนที่แผ่นไวนีล บริษัท EMI Records ได้จ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้กับเครื่องหมายการค้านี้ โดยได้ใช้ภาพ "His Master's Voice" บนผลิตภัณฑ์ EMI Classics แต่เพียงผู้เดียว อีกทั้งยังเปิดดำเนินกิจการร้าน "His Master's Voice" ในประเทศอังกฤษและทั่วยุโรปอีกด้วย
ภาพแสดง สัญญลักษณ์ "His Master's Voice" บนแผ่นเสียงของ The Gramophone CO.,LTD.
ตลอดชีวิตของ Francis Barraud นั้นได้วาดภาพ "His Master's Voice" ไว้ทั้งหมด 24 ภาพ ซึ่งทุกภาพได้ขายให้แก่ The Gramophone Company แม้หลังจากที่ Mr. Francis Barraud ได้ถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1924 The Gramophone Company ก็ยังให้จิตรกรคนอื่นวาดภาพนี้ต่อมาอีกเป็นสิบปี จึงนับได้ว่าภาพ "His Master's Voice" เป็นภาพและเครื่องหมายการค้าที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงชิ้นหนึ่งจวบจนปัจจุบัน และยังเป็น 1 ใน 10 ของ "Famous Brands of The 20th Century" อีกด้วย
